لیلی و مجنون در خمسه نظامی گنجوی

1 لیلی پس پرده عماری در پرده‌دری ز پرده داری

2 از پرده نام و ننگ رفته در پرده نای و چنگ رفته

3 نقل دهن غزل سرایان ریحانی مغز عطر سایان

4 در پرده عاشقان خنیده زخم دف مطربان چشیده

1 نوفل ز چنین عتاب دلکش شد نرم چنانکه موم از آتش

2 برجست و به عزم راه کوشید شمشیر کشید و درع پوشید

3 صد مرد گزین کارزاری پرنده چو مرغ در سواری

4 آراسته کرد و رفت پویان چون شیر سیاه جنگ پویان

1 مجنون چو شنید بوی آزرم کرد از سر کین کمیت را گرم

2 بانوفل تیغ‌زن برآشفت کی از تو رسیده جفت با جفت!

3 احسنت زهی امیدواری به زین نبود تمام کاری

4 این بود بلندی کلاهت؟ شمشیر کشیدن سپاهت؟

1 گنجینه گشای این خزینه سرباز کند ز گنج سینه

2 کانروز که نوفل آن سپه راند بیننده بدو شگفت درماند

3 از زلزله مصاف خیزان شد قله بوقبیس ریزان

4 خصمان چو خروش او شنیدند در حرب شدند وصف کشیدند

1 سازنده ارغنون این ساز از پرده چنین برآرد آواز

2 کان مرغ به کام نارسیده از نوفلیان چو شد بریده

3 طیاره تند را شتابان می‌راند چو باد در بیابان

4 می‌خواند سرود بی‌وفائی بر نوفل و آن خلاف رائی

1 شبگیر که چرخ لاجوردی آراست کبودیی به زردی

2 خندیدن قرص آن گل زرد آفاق به رنگ سرخ گل کرد

3 مجنون چو گل خزان رسیده می‌گشت میان آب دیده

4 زان آب که بر وی آتش افشاند کشتی چو صبا به خشک می‌راند

1 چون نور چراغ آسمان گرد از پرده صبح سر به در کرد

2 در هر نظری شگفت باغی شد هر بصری چو شب چراغی

3 مجنون چو پرنده زاغ پویان پروانه صفت چراغ جویان

4 از راه رحیل خار برداشت هنجار دیار یار برداشت

1 غواص جواهر معانی کرد از لب خود شکر فشانی

2 کانروز که نوفل آن ظفر یافت لیلی به وقایه در خبر یافت

3 آمد پدرش زبان گشاده بر فرق عمامه کج نهاده

4 بر گفت ز راه تیزهوشی افسانه آن زبان فروشی

1 فرزانه سخن سرای بغداد از سر سخن چنین خبر داد

2 کان شیفته رسن بریده دیوانه ماه نو ندیده

3 مجنون جگر کباب گشته دهقان ده خراب گشته

4 می‌گشت به هر بسیچ گاهی مونس نه به جز دریغ و آهی

1 دهقان فصیح پارسی زاد از حال عرب چنین کند یاد

2 کان پیر پسر به باد داده یعقوب ز یوسف اوفتاده

3 چون مجنون را رمیده دل دید ز آرامش او امید ببرید

4 آهی به شکنجه درج می‌کرد عمری به امید خرج می‌کرد