لیلی و مجنون در خمسه نظامی گنجوی

1 ساقی به کجا که می‌پرستم تا ساغر می دهد به دستم

2 آن می که چو اشک من زلالست در مذهب عاشقان حلالست

3 در می به امید آن زنم چنگ تا باز گشاید این دل تنگ

4 شیریست نشسته بر گذرگاه خواهم که ز شیر گم کنم راه

1 مجنون چو شنید بوی آزرم کرد از سر کین کمیت را گرم

2 بانوفل تیغ‌زن برآشفت کی از تو رسیده جفت با جفت!

3 احسنت زهی امیدواری به زین نبود تمام کاری

4 این بود بلندی کلاهت؟ شمشیر کشیدن سپاهت؟

1 مجنون چو شنید پند خویشان از تلخی پند شد پریشان

2 زد دست و درید پیرهن را کاین مرده چه می‌کند کفن را

3 آن کز دو جهان برون زند تخت در پیرهنی کجا کشد رخت

4 چون وامق از آرزوی عذرا گه کوه گرفت و گاه صحرا

1 سر دفتر آیت نکوئی شاهنشه ملک خوبروئی

2 فهرست جمال هفت پرگار از هفت خلیفه جامگی خوار

3 رشک رخ ماه آسمانی رنج دل سرو بوستانی

4 منصوبه گشای بیم و امید میراث ستان ماه و خورشید

1 چون راه دیار دوست بستند بر جوی بریده پل شکستند

2 مجنون ز مشقت جدائی کردی همه شب غزل‌سرائی

3 هردم ز دیار خویش پویان بر نجد شدی سرود گویان

4 یاری دو سه از پس اوفتاده چون او همه عور و سرگشاده

1 چون دید پدر به حال فرزند آهی بزد و عمامه بفکند

2 نالید چو مرغ صبحگاهی روزش چو شبی شد از سیاهی

3 گفت ای ورق شکنج دیده چون دفتر گل ورق دریده

4 ای شیفته چند بیقراری وی سوخته چند خامکاری

1 گوینده داستان چنین گفت آن لحظه که در این سخن سفت

2 کز ملک عرب بزرگواری بود است به خوب‌تر دیاری

3 بر عامریان کفایت او را معمورترین ولایت او را

4 خاک عرب از نسیم نامش خوش بودی تر از رحیق جامش

1 چون رایت عشق آن جهانگیر شد چون مه لیلی آسمان گیر

2 هر روز خنیده‌نام‌تر گشت در شیفتگی تمام‌تر گشت

3 هر شیفتگی کز آن نورد است زنجیر بر صداع مرد است

4 برداشته دل ز کار او بخت درمانده پدر به کار او سخت

1 نوفل ز چنین عتاب دلکش شد نرم چنانکه موم از آتش

2 برجست و به عزم راه کوشید شمشیر کشید و درع پوشید

3 صد مرد گزین کارزاری پرنده چو مرغ در سواری

4 آراسته کرد و رفت پویان چون شیر سیاه جنگ پویان

1 کبکی به دهن گرفت موری می‌کرد بر آن ضعیف زوری

2 زد قهقهه مور بیکرانی کی کبک تو این چنین ندانی

3 شد کبک دری ز قهقهه سست کاین پیشه من نه پیشه تست

4 چون قهقهه کرد کبک حالی منقار زمور کرد خالی