قصاید در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 صبح عیدست که بر میکده بگشاید در سجده شکر کند نزد صبوحش ساغر

2 این چه عطرست که افشانده گریبان صباح وین چه فیض است که برکرده سر از جیب سحر

3 هر سو از تهنیت نعره مستان صبوح صد اجابت شده بیهوش در آغوش اثر

4 دست بر دوش صبا جلوه به سودای مشام نگهت میکده را شور محبت در سر

1 چو رو به برج شرف کرد آفتاب منیر دمید فاتحه فتح بر حصار اسیر

2 مه میر جلالی به فر فروردین در امن گاه ممالک شد انبساط پذیر

3 ز لهو بی خردان عز سلطنت می رفت نگاهداشت ملک حرمت کلاه و سریر

4 چها ز رحم نمودند بندگانش آزاد ملوک زاده ز زندان و گنج از زنجیر

1 ز سال و ماه نوم بیش رنجه شد دل تنگ که تنگدست به نوروز و عید دارد جنگ

2 ندانمت به کدامین طریق پیش آیم که پای شوق نیاید هزار جا بر سنگ

3 شب فراق تو چندین جگر خراشیدم که همچو لاله سیه گشت ناخنم بر سنگ

4 کدام وصل همه بیم فرقتست و عتاب ز قرب خدمت تو بر جبین ندارم رنگ

1 زمانه را پی تزیین سور شاه امسال بهار پیش ز نوروز کرد استقبال

2 جهان ز شادی آیین خویشتن دارد چو آفتاب دهانی ز خنده مالامال

3 کشیده ماه جلالی به طالع فیروز فراز چتر سپهری سرادقات جلال

4 به فر و شان همایون نشست بر مسند به قدرت ملک العرش ایزد متعال

1 ز هند و مکه ام آورده بر در تو امل در تو کعبه ثانی و قبله اول

2 کسی که چشم به ملکت سیه کند روزی فلک به نشتر پیکان گشایدش اکحل

3 حسود جاه تو کم مغزتر ز سیر بود اگرچه جامه صد تو ببر کند چو بصل

4 به زیب و زر مرض باطنی دوا نشود چه سود از آن که رود کرم پیله در مخمل

1 هر شب بذیل صحبت جانان تن آورم وز دامنش نثار به دامن درآورم

2 بیرون روم ز ارض جسد در سمای روح وحی مبین و کشف مبرهن درآورم

3 انشا کنم به منطق سیمرغ راز غیب شورش به طایران نوازن درآورم

4 نیلی لباس و سینه فروزان چو کرم شب در صحن لفظ معنی روشن درآورم

1 نعت محمدی علم مغفرت کنم شمعی به گور از پس مردن درآورم

2 از حب هشت و چار منور کنم لحد با چار جو بهشت مثمن درآورم

3 نار شجر ز انی اناالله زبان گزد ایمانش ار به وادی ایمن درآورم

4 بینا به پنج اختر آل عبا شدم کی سر به پنج حس فروتن درآورم؟

1 بحر پر لؤلؤ معانی را مشت ارزن بها فرستادم

2 شبنمی چند چیدم از صحرا قلزمی را جزا فرستادم

3 تابش کبریا گرفتم ازو رنگ کبر و ریا فرستادم

4 پیش خورشید جاودانه عشق ذره ای از هوا فرستادم

1 چو شمع صبحگهی جان دهم به بوی نسیم چو صبحدم به شکرخنده می شوم تسلیم

2 ز تنگ عیشی چو گل تنگ دلی دارم که خنده گر کنم از ضعف می شوم به دو نیم

3 جهان چو صفحه رخساره نگار صحیح همین من از نظر افتاده چون کتاب سقیم

4 به گنج عشق فرو رفته است پای دلم ز فرق تا قدمم در میان ناز و نعیم

1 روزی چو بازمانده ضعیفان ز کاروان دل واله بسیج یساق خدایگان

2 گه وعده ای نهاده گرو در فریب این گه مرکبی گرفته به وام از قبول آن

3 صد رنگ فکر بافته نساج آرزو من آسمان نهاده گرو پیش ریسمان

4 چشمم ز اشگ آبله باریده در قدم پایم ز شوق مرحله پیموده در مکان