چندی به غلط بتکده کردیم از نظیری نیشابوری قصیده 1
1. چندی به غلط بتکده کردیم حرم را
وقتست که از کعبه برآریم صنم را
ترتیب کهن تازه شد آیین از نظیری نیشابوری قصیده 2
1. ترتیب کهن تازه شد آیین زمان را
نو داد نسق شاه جهانگیر جهان را
ای خاک درت صندل سرگشته از نظیری نیشابوری قصیده 3
1. ای خاک درت صندل سرگشته سران را
بادا مژه جاروب رهت تاجوران را
چنان رسیدن دی سرد ساخت از نظیری نیشابوری قصیده 4
1. چنان رسیدن دی سرد ساخت دنیی را
که کرد در دل مجنون فسرده لیلی را
بر زمین آورده رحمت از نظیری نیشابوری قصیده 5
1. بر زمین آورده رحمت را دعای مستجاب
زاده مه بر دامن صبح سعادت آفتاب
این خانه گوشواره عرش از نظیری نیشابوری قصیده 6
1. این خانه گوشواره عرش مطهرست
کو را سعادت از نظر سعد اکبرست
مژده در مژده فتحست از نظیری نیشابوری قصیده 7
1. مژده در مژده فتحست و ظفر در ظفرست
هر طرف مژده رساننده فتحی دگرست
مگر که صبح ز بالین آسمان از نظیری نیشابوری قصیده 8
1. مگر که صبح ز بالین آسمان برخاست
که او چو خاست غبار از دل جهان برخاست
از سخن چون چاشنی بخشی از نظیری نیشابوری قصیده 9
1. از سخن چون چاشنی بخشی به خوان تربیت
پر شود از مغز معنی استخوان تربیت
چو شمع سوز دلم عشق از نظیری نیشابوری قصیده 10
1. چو شمع سوز دلم عشق بر زبان انداخت
دگر نخواستی آتش مرا به جان انداخت
بر تخت هند والی هندوستان از نظیری نیشابوری قصیده 11
1. بر تخت هند والی هندوستان نشست
جان جهان به مردم چشم جهان نشست
پس از ادای طواف حج از نظیری نیشابوری قصیده 12
1. پس از ادای طواف حج و رسوم عباد
به سیر عرصه گجراتم اتفاق افتاد