چندی به غلط بتکده کردیم حرم را از نظیری قصیده 1
1. چندی به غلط بتکده کردیم حرم را
وقتست که از کعبه برآریم صنم را
ترتیب کهن تازه شد آیین زمان را از نظیری قصیده 2
1. ترتیب کهن تازه شد آیین زمان را
نو داد نسق شاه جهانگیر جهان را
ای خاک درت صندل سرگشته سران را از نظیری قصیده 3
1. ای خاک درت صندل سرگشته سران را
بادا مژه جاروب رهت تاجوران را
چنان رسیدن دی سرد ساخت دنیی را از نظیری قصیده 4
1. چنان رسیدن دی سرد ساخت دنیی را
که کرد در دل مجنون فسرده لیلی را
بر زمین آورده رحمت را دعای مستجاب از نظیری قصیده 5
1. بر زمین آورده رحمت را دعای مستجاب
زاده مه بر دامن صبح سعادت آفتاب
این خانه گوشواره عرش مطهرست از نظیری قصیده 6
1. این خانه گوشواره عرش مطهرست
کو را سعادت از نظر سعد اکبرست
مژده در مژده فتحست و ظفر در ظفرست از نظیری قصیده 7
1. مژده در مژده فتحست و ظفر در ظفرست
هر طرف مژده رساننده فتحی دگرست
مگر که صبح ز بالین آسمان برخاست از نظیری قصیده 8
1. مگر که صبح ز بالین آسمان برخاست
که او چو خاست غبار از دل جهان برخاست
از سخن چون چاشنی بخشی به خوان تربیت از نظیری قصیده 9
1. از سخن چون چاشنی بخشی به خوان تربیت
پر شود از مغز معنی استخوان تربیت
چو شمع سوز دلم عشق بر زبان انداخت از نظیری قصیده 10
1. چو شمع سوز دلم عشق بر زبان انداخت
دگر نخواستی آتش مرا به جان انداخت
بر تخت هند والی هندوستان نشست از نظیری قصیده 11
1. بر تخت هند والی هندوستان نشست
جان جهان به مردم چشم جهان نشست
پس از ادای طواف حج و رسوم عباد از نظیری قصیده 12
1. پس از ادای طواف حج و رسوم عباد
به سیر عرصه گجراتم اتفاق افتاد