سایر اشعار نیر تبریزی

1 بیا ساقی ای محرم راز من حریف کهن عهد دمساز من

2 از آن آتشین بادۀ لعل گون که از رشگ سازد دل لعل خون

3 بمن ده که از خود خلاصم دهد گذر بر سر بزم خاصم دهد

4 بیا ساقی ای مرهم درد من وفاگستر و ناز پرورد من

1 ساقی بیار باده که شد مام روزگار آبستنی بسلطنت آل آبدار

2 قحط الرجال بین که جوانان بی پدر نازد بچرخ پیر سر از اوج اعتبار

3 آنرا که در شمار نیارد کسش بقدر منصب ز سال عمر فزون رفته از شمار

4 مات پیاده ام که ز فرزین ربوده است از سیراین سیه رخ غدّار کج قمار

1 ز خیرات حسان آمد یقینم که در روی زمین قحط الرجال است

2 و گرنه با وجود شیر مردان چه جای ذکر ربات الحجال است

1 گفتم آید چو شوم پیر دل از زلف تو باز سر پیرانۀ من بین و تمنای دراز

1 مشکل به تو افتاده مرا و نتوان گفت مشکل به تو افتاده مرا مشکلم این است

1 گر نیست مه رخت ز چه رو از شکنج زلف هر شامگه بشکل دگر سر برآورد

2 زآه من دل آنسنگدل به تنگ آمد دلا بنال که این تیر هم بسنگ آمد

1 بسکه از آه سحر مشعله روشن کردم دزد شب را سوی دل راه معین کردم

1 طاقتم نیست دلا بار غم هجران را همره قافله کن روز وداعش جان را

2 قرص خور گر بخم زلف کشیدی چه عجب اینچنین گوی بیایست چنین چوگان را

1 کافر عشقم و سودای بتانم دین است زاهد از حق مگذر دینی اگر هست این است

2 روز نوروز خط سبز و لب نوشین است مژده ایدل که بهار آمد و فروردین است

3 بتمنای طبیبی که ببالین آمد شب و روزم سر سودا زده بر بالین است

1 آمد آهسته شب به بستر من دلبری کافت دل و دین است

2 گفتمش کیست که هان که در شب تار اینچنین شب روی نه آئین است

3 اسم شب ده و گرنه دزد دلی نک گواهت کمند پرچین است

4 کوی غبغب نهاد بر لب من گفت بر گوش من که ماچین است