آتشکدهٔ نیر (اشعار عاشورایی) نیر تبریزی

1 چون در آن دشت بلا افکند یار کرد از بیگانگان خالی دیار

2 عاشر ماه محرم شامگاه شد به منبر باز شاه کم سپاه

3 یاورانش گرد او گشتند جمع راست چون پروانگان بر دور شمع

4 خواهران شاه نظاره ز پی چون بنات النعش بر گرد جدی

1 آفرینش را چو فتح الباب شد نور احمد مهر عالم تاب شد

2 رست از او نور امامان وفی شد بروج سیر آن نور صفی

3 پس برآمد نور پاک فاطمه آن مبارک فاتحت را خاتمه

4 چارده هیکل چو شد از وی درست نور پاک انبیا زان نور رست

1 چون سحرگه چهره صبح سفید شد ز پشت خیمۀ نیلی پدید

2 آسمان گفتی گریبان کرده چاک در فراق آفتابی تابناک

3 خور ز مشرق سر برهنه شد برون چون سر یحیی میان طشت خون

4 پس ندا آمد که ای خیل اله هین برون تازید سوی رزمگاه

1 از حدیث شاه حرّ ابن یزید از ندامت دست بر دندان گزید

2 باره راند و قصد پور سعد کرد گفت خواهی راند با این شه نبرد

3 گفت آری جنگهای پر گزند تا پرد سر ها ز تن کیف ها زرند

4 گفت آنچه گفت زانچندین خصال نیست حاجز مر شما را زین قبال

1 شه بیابان باز ناورده عتاب با زیان تیر دادندش جواب

2 هر که ز آن سرچشمه آبی نوش کرد نوعروس بخت در آغوش کرد

3 دید شه چون تیر باران جفا کرد رو با یاوران باوفا

4 گفت هان آماده باشید ایکرام که رسول اینگروه است این سهام

1 چونکه نوبت بر بنی هاشم رسید ساخت ساز جنگ عباس رشید

2 محرم سرّ و علمدار حسین در وفاداری علم در نشأتین

3 در صباحت ثالث خورشید و ماه روز خصم از بیم او چونشب سیاه

4 زاد حیدر آتش جان عدو شیر را بچه همی ماند بدو

1 چونعقبله دودۀ آل مناف دخت زهرا بانوی سر عفاف

2 طود علم و بحر علم من لدن بیمعلم عالمه اسرار کن

3 گوهر والای دریای شرف بطن زهرای بتول او را صدف

4 مظهر بانوی کبرای حجیز مریم او را دایه و هاجر کنیز

1 دور چون بر آل پیغمبر رسید اولین جام بلا اکبر چشید

2 اکبر آن آئینه رخسار جد هیژده ساله جوان سرو قد

3 در منای طبع ذبیح بی بدا ذبح اسمعیل را کیش فدا

4 برده در حسن از مه کنعان گرو قصۀ هابیل و یحیی کرده نو

1 قاسم آن نوباوۀ باغ حسن گوهر شاداب دریای محن

2 شیر مست جام لبریز بلا تازه داماد شهید کربلا

3 چارده ساله جوان نونهال برده ماه چادره شب را بسال

4 قامتش شمشاد باغستان عشق روش سرمشق نگارستان عشق