آتشکدهٔ نیر (اشعار عاشورایی) نیر تبریزی

1 شد چو از باد مخالف سرنگون گشتی آل نبی در بحر خون

2 گفت سالار سپه فردا بگاه اسب باید تاختن بر جسم شاه

3 تا شود سوده تنش در زیر سم نام یوسف گردد اندر دهر گم

4 بانوانرا این حدیث ناصواب زد نمک بر ریش دلهای کباب

1 بوستان لاله رویان حجیز شد ز تاراج خزان چون برک ریز

2 کوفیان بستند بار قافله بانوانرا شد بگردون غلغله

3 شد سوار اشتران بی جهاز پرده پوشان حریم عزّ و ناز

4 برقع ان ماهرویان حجیز اشگخون آلود و زلف مشگبیز

1 سیم عاشور چون شمع افق سر نهفت اندر پس نیلی تنق

2 شه بقربانگاه دشت کربلا بر نشست و کشتگانرا زد صلا

3 چون مسیحا دم بر آن ابدان دمید شام ماتم شد از آندم صبح عید

4 نی که بعد آسمانست و زمین از مسیحا تا مسیحا آفرین

1 از پس قتل خدیو مستطاب آمد از گردون یکی مشگین غراب

2 پر فرو برد اندران خون رطیب شد به یثرب باز نالان با نعیب

3 بر نشست آن مرغ رنگین پر و بال بر لب بام خدیو ذوالجلال

4 دخت شه از خوابگه بیرون دوید دید مرغی لیک بس ناخوش نوید

1 چون سحرگه قرص شید آمد برون سر برهنه زین حجاب نیلگون

2 از جفای کوفیان کفر کیش رو بکوفه هشت آن جمع پریش

3 ز ازدحام آن گروه بی تمیز شد عیان در کوفه شور رستخیز

4 دختران و بانوان ماهوش بر شترها چون اسیران حبش

1 آه چشم خامه ام خونبار شد کار محنت نامه ام دشوار شد

2 دور و ارون سپهر نیل فام داد خاصانرا مکان در بزم عام

3 پور مرجانه در آن بیت الصنم بر سریر کامرانی محتشم

4 سبط بیمار شه خیبر فکن چون اسیر زنج بر گردن رسن

1 شاه خاور چون علم بر بام زد با جرس بانک رحیل شام زد

2 بست بار ناقه آن جمع پریش خصم خونخوار از پس و سرها ز پیش

3 قطب امکان ماه اوج احتشاء شد روان با خیل اجم سوی شام

4 قافله سالار آن مشگین قطار دخت زهرا بانوی مهد وقار

1 شامگه که عیسی چرخ کبود کرد بر سر طیلسان مشگبود

2 داد چرخ توسن معکوس سیر جای خاصان حرم در پای دیر

3 دیری اما در صفا بیت الحرام کعبۀ در وی خلیلی را مقام

4 عاکف اندروی یکی پیری صبیح چون بتخت طارم چارم مسیح

1 چون قطار کوفه سوی شام شد طرفه شوری ز ازدحام عام شد

2 شد ز شهر شام برگردون نفیر چون ز احبار یهود اندر قطیر

3 دور گردون بسکه دشمن کام شد ماتم اسلام عید عام شد

4 شد چو در شام اختران برج دین آسمان گفتی فرو شد بر زمین