فرامرزنامه سرایندهٔ فرامرزنامه

1 چو رستم سخن ها سراسر براند زمژگان بسی خون دل برفشاند

2 گرفتند مریکدیگر را به بر بسی بوسه دادند بر چشم و سر

3 وز آن جا فرامرز یل شد روان بیامد خرامان سوی هندوان

4 به نوشاد آنگه خبرشد از وی که آید یل نامور جنگجوی

1 ببستند مه را به مریخ عقد به مفلس بدادند آن گنج نقد

2 چو بودش به زور وهنر دستبرد زمیدان جهان گوی خوبی ببرد

3 ببردند مه را به خلوت سرای چوشد بسته کابین آن دلگشای

4 چو در خلوت خاص شد گیو گرد بیامد بر ماه با دستبرد

1 شما را اگر دوستی در سر است می و جام اینجا مهیاتر است

2 بپذرفت پیران از آن پیلتن بیامد بر نامدار انجمن

3 به گردان توران سراسر بگفت بماندند گردان از آن در شگفت

4 زتورانیان بود هفتاد گرد فرامرزشان سوی آن خیمه برد

1 ز رستم چه داری تو دل پر هراس مرا زو به مردی فزون تر شناس

2 کزینم ز لشکر ده و دو هزار همه پهلوانان خنجر گذار

3 از این جا روم تا به کابلستان بسوزم بر و بوم زابلستان

4 نه رستم بمانم نه دستان پیر ببارم در آن زهره باران تیر

1 نخستین بیامد به جای نماز چنین گفت با داور پاک راز

2 که ای آفریننده داد ودین زتو داد یابد زمان و زمین

3 به گیتی تودادی مرا دستگاه سرم بگذارندی به خورشید وماه

4 بجز تو که بردارد افکنده را رساند به آزادگی بنده را

1 سپهدار توران دلش تنگ شد زبانو سوی کینه و جنگ شد

2 برآراست لشکر پی جنگ کین چنین گفت پیران دانای چین

3 که ای نامور پرهنر شهریار یکی داستان گویمت یاد دار

4 که از خانه خویش روباه شاد برون شد یکی روز از بامداد

1 برفتند اندوه گین هر دوان به ایوان رستم گو پهلوان

2 تهمتن بدیدند در پیش در زمین بوسه دادند پیش پدر

3 ببوسیدشان روی و پرسید حال که امروز دارید گویا ملال

4 غبار از چه بنشسته بر رویتان پریشان چرا گشته این مویتان

1 پس آنگاه چون لخت و دولت به هم برفتند با کوس و چتر و علم

2 ابا باز و شاهین و با چرخ و یوز برفتند آن هر دو یل کینه توز

3 شکارافکنان تا به توران زمین که از چرخشان دل نبودی غمین

4 گزیدند سرچشمه ای دلپذیر کشیدند از آن خسروانی سریر

1 چو بانو در آن جنگ پیکار دید جهان بر جهان بین خود تار دید

2 بنالید از دل به پروردگار کای خالق و رازقِ مور و مار

3 به پاکی و ذاتی به یکتا یکی که گیتی ندیدست همتا یکی

4 به قدر و به اعزاز پیغمبران که هستند در راه دین سروران

1 چو سالم بشد سی وشش این زمان زپیری رسیده به سر مرزبان

2 زباد خزانی رخم زرد شد گل ارغوان رخم گرد شد

3 بنفشه سمن گشت گل شد تهی شدم چنبری شاخ سرو سهی

4 تنم خم گرفت ودلم غم گرفت دو دیده بشوریده رخ،نم گرفت