فرامرزنامه سرایندهٔ فرامرزنامه

1 برفتند اندوه گین هر دوان به ایوان رستم گو پهلوان

2 تهمتن بدیدند در پیش در زمین بوسه دادند پیش پدر

3 ببوسیدشان روی و پرسید حال که امروز دارید گویا ملال

4 غبار از چه بنشسته بر رویتان پریشان چرا گشته این مویتان

1 چو بانو در آن جنگ پیکار دید جهان بر جهان بین خود تار دید

2 بنالید از دل به پروردگار کای خالق و رازقِ مور و مار

3 به پاکی و ذاتی به یکتا یکی که گیتی ندیدست همتا یکی

4 به قدر و به اعزاز پیغمبران که هستند در راه دین سروران

1 پس آنگاه چون لخت و دولت به هم برفتند با کوس و چتر و علم

2 ابا باز و شاهین و با چرخ و یوز برفتند آن هر دو یل کینه توز

3 شکارافکنان تا به توران زمین که از چرخشان دل نبودی غمین

4 گزیدند سرچشمه ای دلپذیر کشیدند از آن خسروانی سریر

1 که گر می پذیری درین صیدگاه کنی سربلندم در این جایگاه

2 یک امروز و فردا هم اینجا بیا تو مهمان مایی و ما کدخدا

3 دو روزه در این دشت با یکدگر بباشیم با شادی و نوش خور

4 مگر بیخ کین از جهان برکنیم ز دل دوستی در میان آوریم

1 شما را اگر دوستی در سر است می و جام اینجا مهیاتر است

2 بپذرفت پیران از آن پیلتن بیامد بر نامدار انجمن

3 به گردان توران سراسر بگفت بماندند گردان از آن در شگفت

4 زتورانیان بود هفتاد گرد فرامرزشان سوی آن خیمه برد

1 ز بالاش بر سرو بستم سخن خرد گفت کوتاه بینی مکن

2 لب لعل او درج یاقوت بود که از گوهران درج را قوت بود

3 زبان بسته طوطی ز گفتار او سهی سرو در بند رفتار او

4 دل شب شدادی ز گیسوی او مه نو خیالی ز ابروی او

1 ز رستم چه داری تو دل پر هراس مرا زو به مردی فزون تر شناس

2 کزینم ز لشکر ده و دو هزار همه پهلوانان خنجر گذار

3 از این جا روم تا به کابلستان بسوزم بر و بوم زابلستان

4 نه رستم بمانم نه دستان پیر ببارم در آن زهره باران تیر

1 ابا او سه گرد سرافراز بود که بودند با جوشن وترک و خود

2 چو آن شیر غران بدیدند تند بشد دستشان سست،شمشیر،کند

3 زشمشیر او هر سه لرزان چو بید بریدند از جان شیرین امید

4 به زنهار گفتند ما بنده ایم سرخوش در پایت افکنده ایم

1 سپهدار توران دلش تنگ شد زبانو سوی کینه و جنگ شد

2 برآراست لشکر پی جنگ کین چنین گفت پیران دانای چین

3 که ای نامور پرهنر شهریار یکی داستان گویمت یاد دار

4 که از خانه خویش روباه شاد برون شد یکی روز از بامداد

1 زبانو بگویم یکی داستان زگفتار بیدار دل داستان

2 که هرروز بودی به عیش وشکار نبودش به غیر از شکار هیچ کار

3 وزآن روی بشکفته چون گلستان بشد صیت حسنش به هندوستان

4 سه شاه گرانمایه با آفرین چو جیپور وجیپال و رای گزین