قوم گفتندش مکن جلدی برو از مولانا مثنوی معنوی 194
1. قوم گفتندش مکن جلدی برو
تا نگردد جامه و جانت گرو
همچو شیطان در سپه شد صد یکم از مولانا مثنوی معنوی 195
1. همچو شیطان در سپه شد صد یکم
خواند افسون که اننی جار لکم
گفت پیغامبر که ان فی البیان از مولانا مثنوی معنوی 196
1. گفت پیغامبر که ان فی البیان
سحرا و حق گفت آن خوش پهلوان
گفت ای یاران از آن دیوان نیم از مولانا مثنوی معنوی 197
1. گفت ای یاران از آن دیوان نیم
که ز لا حولی ضعیف آید پیم
بنگر اندر نخودی در دیگ چون از مولانا مثنوی معنوی 198
1. بنگر اندر نخودی در دیگ چون
می‌جهد بالا چو شد ز آتش زبون
سگ شکاری نیست او را طوق نیست از مولانا مثنوی معنوی 199
1. سگ شکاری نیست او را طوق نیست
خام و ناجوشیده جز بی‌ذوق نیست
آن ستی گوید ورا که پیش ازین از مولانا مثنوی معنوی 200
1. آن ستی گوید ورا که پیش ازین
من چو تو بودم ز اجزای زمین
آن غریب شهر سربالا طلب از مولانا مثنوی معنوی 201
1. آن غریب شهر سربالا طلب
گفت می‌خسپم درین مسجد بشب
پیش از آنک این قصه تا مخلص رسد از مولانا مثنوی معنوی 202
1. پیش از آنک این قصه تا مخلص رسد
دود و گندی آمد از اهل حسد
حرف قرآن را بدان که ظاهریست از مولانا مثنوی معنوی 203
1. حرف قرآن را بدان که ظاهریست
زیر ظاهر باطنی بس قاهریست
آنک گویند اولیا در که بوند از مولانا مثنوی معنوی 204
1. آنک گویند اولیا در که بوند
تا ز چشم مردمان پنهان شوند