آدمی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 205
1. آدمی همچون عصای موسی‌است
آدمی همچون فسون عیسی‌است
روی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 206
1. روی داود از فرش تابان شده
کوهها اندر پیش نالان شده
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 207
1. ای سگ طاعن تو عو عو می‌کنی
طعن قرآن را برون‌شو می‌کنی
آنک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 208
1. آنک فرمودست او اندر خطاب
کره و مادر همی‌خوردند آب
باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 209
1. باز گو کان پاک‌باز شیرمرد
اندر آن مسجد چه بنمودش چه کرد
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 210
1. تو چو عزم دین کنی با اجتهاد
دیو بانگت بر زند اندر نهاد
بشنو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 211
1. بشنو اکنون قصهٔ آن بانگ سخت
که نرفت از جا بدان آن نیکبخت
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 212
1. آن بخاری نیز خود بر شمع زد
گشته بود از عشقش آسان آن کبد
خاک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 213
1. خاک گوید خاک تن را باز گرد
ترک جان کن سوی ما آ همچو گرد
گوید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 214
1. گوید ای اجزای پست فرشیم
غربت من تلختر من عرشیم
عزمها از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 215
1. عزمها و قصدها در ماجرا
گاه گاهی راست می‌آید ترا