گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 183
1. گفت او را ناصحی ای بی‌خبر
عاقبت اندیش اگر داری هنر
گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 184
1. گفت ای ناصح خمش کن چند چند
پند کم ده زانک بس سختست بند
رو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 185
1. رو نهاد آن عاشق خونابه‌ریز
دل‌طپان سوی بخارا گرم و تیز
اندر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 186
1. اندر آمد در بخارا شادمان
پیش معشوق خود و دارالامان
گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 187
1. گفت من مستسقیم آبم کشد
گرچه می‌دانم که هم آبم کشد
همچو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 188
1. همچو گویی سجده کن بر رو و سر
جانب آن صدر شد با چشم تر
یک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 189
1. یک حکایت گوش کن ای نیک‌پی
مسجدی بد بر کنار شهر ری
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 190
1. تا یکی مهمان در آمد وقت شب
کو شنیده بود آن صیت عجب
قوم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 191
1. قوم گفتندش که هین اینجا مخسپ
تا نکوبد جانستانت همچو کسپ
گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 192
1. گفت او ای ناصحان من بی ندم
از جهان زندگی سیر آمدم
آنچنانک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 193
1. آنچنانک گفت جالینوس راد
از هوای این جهان و از مراد