چون شنید اینها دوان شد تیز و تفت از مولانا مثنوی معنوی 161
1. چون شنید اینها دوان شد تیز و تفت
بر در موسی کلیم الله رفت
موسی آمد در مناجات آن سحر از مولانا مثنوی معنوی 162
1. موسی آمد در مناجات آن سحر
کای خدا ایمان ازو مستان مبر
گفت بخشیدم بدو ایمان نعم از مولانا مثنوی معنوی 163
1. گفت بخشیدم بدو ایمان نعم
ور تو خواهی این زمان زنده‌ش کنم
آن زنی هر سال زاییدی پسر از مولانا مثنوی معنوی 164
1. آن زنی هر سال زاییدی پسر
بیش از شش مه نبودی عمرور
اندر آخر حمزه چون در صف شدی از مولانا مثنوی معنوی 165
1. اندر آخر حمزه چون در صف شدی
بی زره سرمست در غزو آمدی
گفت حمزه چونک بودم من جوان از مولانا مثنوی معنوی 166
1. گفت حمزه چونک بودم من جوان
مرگ می‌دیدم وداع این جهان
آن یکی یاری پیمبر را بگفت از مولانا مثنوی معنوی 167
1. آن یکی یاری پیمبر را بگفت
که منم در بیعها با غبن جفت
چون بلال از ضعف شد همچون هلال از مولانا مثنوی معنوی 168
1. چون بلال از ضعف شد همچون هلال
رنگ مرگ افتاد بر روی بلال
من چو آدم بودم اول حبس کرب از مولانا مثنوی معنوی 169
1. من چو آدم بودم اول حبس کرب
پر شد اکنون نسل جانم شرق و غرب
همچو گرمابه که تفسیده بود از مولانا مثنوی معنوی 170
1. همچو گرمابه که تفسیده بود
تنگ آیی جانت پخسیده شود
غفلت از تن بود چون تن روح شد از مولانا مثنوی معنوی 171
1. غفلت از تن بود چون تن روح شد
بیند او اسرار را بی هیچ بد