چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 161
1. چون شنید اینها دوان شد تیز و تفت
بر در موسی کلیم الله رفت
موسی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 162
1. موسی آمد در مناجات آن سحر
کای خدا ایمان ازو مستان مبر
گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 163
1. گفت بخشیدم بدو ایمان نعم
ور تو خواهی این زمان زنده‌ش کنم
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 164
1. آن زنی هر سال زاییدی پسر
بیش از شش مه نبودی عمرور
اندر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 165
1. اندر آخر حمزه چون در صف شدی
بی زره سرمست در غزو آمدی
گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 166
1. گفت حمزه چونک بودم من جوان
مرگ می‌دیدم وداع این جهان
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 167
1. آن یکی یاری پیمبر را بگفت
که منم در بیعها با غبن جفت
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 168
1. چون بلال از ضعف شد همچون هلال
رنگ مرگ افتاد بر روی بلال
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 169
1. من چو آدم بودم اول حبس کرب
پر شد اکنون نسل جانم شرق و غرب
همچو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 170
1. همچو گرمابه که تفسیده بود
تنگ آیی جانت پخسیده شود
غفلت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 171
1. غفلت از تن بود چون تن روح شد
بیند او اسرار را بی هیچ بد