این مثل بشنو که شب دزدی عنید از مولانا مثنوی معنوی 128
1. این مثل بشنو که شب دزدی عنید
در بن دیوار حفره می‌برید
سر آن خرگوش دان دیو فضول از مولانا مثنوی معنوی 129
1. سر آن خرگوش دان دیو فضول
که به پیش نفس تو آمد رسول
یا به حال اولینان بنگرید از مولانا مثنوی معنوی 130
1. یا به حال اولینان بنگرید
یا سوی آخر بحزمی در پرید
باز مرغی فوق دیواری نشست از مولانا مثنوی معنوی 131
1. باز مرغی فوق دیواری نشست
دیده سوی دانه دامی ببست
سگ زمستان جمع گردد استخوانش از مولانا مثنوی معنوی 132
1. سگ زمستان جمع گردد استخوانش
زخم سرما خرد گرداند چنانش
قوم گفتند ای نصوحان بس بود از مولانا مثنوی معنوی 133
1. قوم گفتند ای نصوحان بس بود
اینچ گفتید ار درین ده کس بود
انبیا گفتند کاری آفرید از مولانا مثنوی معنوی 134
1. انبیا گفتند کاری آفرید
وصفهایی که نتان زان سر کشید
قوم گفتند ای گروه این رنج ما از مولانا مثنوی معنوی 135
1. قوم گفتند ای گروه این رنج ما
نیست زان رنجی که بپذیرد دوا
انبیا گفتند نومیدی بدست از مولانا مثنوی معنوی 136
1. انبیا گفتند نومیدی بدست
فضل و رحمتهای باری بی‌حدست
قوم گفتند از شما سعد خودیت از مولانا مثنوی معنوی 137
1. قوم گفتند از شما سعد خودیت
نحس مایید و ضدیت و مرتدیت
انبیا گفتند فال زشت و بد از مولانا مثنوی معنوی 138
1. انبیا گفتند فال زشت و بد
از میان جانتان دارد مدد