این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 128
1. این مثل بشنو که شب دزدی عنید
در بن دیوار حفره می‌برید
سر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 129
1. سر آن خرگوش دان دیو فضول
که به پیش نفس تو آمد رسول
یا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 130
1. یا به حال اولینان بنگرید
یا سوی آخر بحزمی در پرید
باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 131
1. باز مرغی فوق دیواری نشست
دیده سوی دانه دامی ببست
سگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 132
1. سگ زمستان جمع گردد استخوانش
زخم سرما خرد گرداند چنانش
قوم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 133
1. قوم گفتند ای نصوحان بس بود
اینچ گفتید ار درین ده کس بود
انبیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 134
1. انبیا گفتند کاری آفرید
وصفهایی که نتان زان سر کشید
قوم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 135
1. قوم گفتند ای گروه این رنج ما
نیست زان رنجی که بپذیرد دوا
انبیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 136
1. انبیا گفتند نومیدی بدست
فضل و رحمتهای باری بی‌حدست
قوم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 137
1. قوم گفتند از شما سعد خودیت
نحس مایید و ضدیت و مرتدیت
انبیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 138
1. انبیا گفتند فال زشت و بد
از میان جانتان دارد مدد