چونک داود نبی آمد برون از مولانا مثنوی معنوی 106
1. چونک داود نبی آمد برون
گفت هین چونست این احوال چون
گفت داود این سخنها را بشو از مولانا مثنوی معنوی 107
1. گفت داود این سخنها را بشو
حجت شرعی درین دعوی بگو
سجده کرد و گفت کای دانای سوز از مولانا مثنوی معنوی 108
1. سجده کرد و گفت کای دانای سوز
در دل داود انداز آن فروز
در فرو بست و برفت آنگه شتاب از مولانا مثنوی معنوی 109
1. در فرو بست و برفت آنگه شتاب
سوی محراب و دعای مستجاب
گفت داودش خمش کن رو بهل از مولانا مثنوی معنوی 110
1. گفت داودش خمش کن رو بهل
این مسلمان را ز گاوت کن بحل
بعد از آن داود گفتش کای عنود از مولانا مثنوی معنوی 111
1. بعد از آن داود گفتش کای عنود
جمله مال خویش او را بخش زود
گفت ای یاران زمان آن رسید از مولانا مثنوی معنوی 112
1. گفت ای یاران زمان آن رسید
کان سر مکتوم او گردد پدید
پس همینجا دست و پایت در گزند از مولانا مثنوی معنوی 113
1. پس همینجا دست و پایت در گزند
بر ضمیر تو گواهی می‌دهند
چون برون رفتند سوی آن درخت از مولانا مثنوی معنوی 114
1. چون برون رفتند سوی آن درخت
گفت دستش را سپس بندید سخت
هم بدان تیغش بفرمود او قصاص از مولانا مثنوی معنوی 115
1. هم بدان تیغش بفرمود او قصاص
کی کند مکرش ز علم حق خلاص
نفس خود را کش جهانی را زنده کن از مولانا مثنوی معنوی 116
1. نفس خود را کش جهانی را زنده کن
خواجه را کشتست او را بنده کن