چونک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 106
1. چونک داود نبی آمد برون
گفت هین چونست این احوال چون
گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 107
1. گفت داود این سخنها را بشو
حجت شرعی درین دعوی بگو
سجده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 108
1. سجده کرد و گفت کای دانای سوز
در دل داود انداز آن فروز
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 109
1. در فرو بست و برفت آنگه شتاب
سوی محراب و دعای مستجاب
گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 110
1. گفت داودش خمش کن رو بهل
این مسلمان را ز گاوت کن بحل
بعد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 111
1. بعد از آن داود گفتش کای عنود
جمله مال خویش او را بخش زود
گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 112
1. گفت ای یاران زمان آن رسید
کان سر مکتوم او گردد پدید
پس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 113
1. پس همینجا دست و پایت در گزند
بر ضمیر تو گواهی می‌دهند
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 114
1. چون برون رفتند سوی آن درخت
گفت دستش را سپس بندید سخت
هم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 115
1. هم بدان تیغش بفرمود او قصاص
کی کند مکرش ز علم حق خلاص
نفس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 116
1. نفس خود را کش جهانی را زنده کن
خواجه را کشتست او را بنده کن