عیسی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 117
1. عیسی مریم به کوهی می‌گریخت
شیرگویی خون او می‌خواست ریخت
یادم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 118
1. یادم آمد قصهٔ اهل سبا
کز دم احمق صباشان شد وبا
کر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 119
1. کر امل را دان که مرگ ما شنید
مرگ خود نشنید و نقل خود ندید
اصلشان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 120
1. اصلشان بد بود آن اهل سبا
می‌رمیدندی ز اسباب لقا
سیزده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 121
1. سیزده پیغامبر آنجا آمدند
گم‌رهان را جمله رهبر می‌شدند
قوم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 122
1. قوم گفتند ای گروه مدعی
کو گواه علم طب و نافعی
قوم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 123
1. قوم گفتند این همه زرقست و مکر
کی خدا نایب کند از زید و بکر
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 124
1. این بدان ماند که خرگوشی بگفت
من رسول ماهم و با ماه جفت
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 125
1. ای دریغا که دوا در رنجتان
گشت زهر قهر جان آهنجتان
کی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 126
1. کی رسدتان این مثلها ساختن
سوی آن درگاه پاک انداختن
نوح از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 127
1. نوح اندر بادیه کشتی بساخت
صد مثل‌گو از پی تسخیر بتاخت