ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 941
1. ز بعد خاک شدن یا زیان بود یا سود
به نقد خاک شوم بنگرم چه خواهد بود
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 942
1. اگر مرا تو نخواهی دلم تو را خواهد
تو هم به صلح گرایی اگر خدا خواهد
نماز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 943
1. نماز شام چو خورشید در غروب آید
ببندد این ره حس راه غیب بگشاید
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 944
1. به باغ بلبل از این پس نوای ما گوید
حدیث عشق شکرریز جان فزا گوید
ندا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 945
1. ندا رسید به جان‌ها که چند می‌پایید
به سوی خانه اصلی خویش بازآیید
میان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 946
1. میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
که بو کنید دهان مرا چه بو دارد
مخسب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 947
1. مخسب شب که شبی صد هزار جان ارزد
که شب ببخشد آن بدر بدره بی‌حد
کسی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 948
1. کسی خراب خرابات و مست می‌باشد
از او عمارت ایمان و خیر کی باشد
مرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 949
1. مرا وصال تو باید صبا چه سود کند
چو من زمین تو گشتم سما چه سود کند
سپاس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 950
1. سپاس آن عدمی را که هست ما بربود
ز عشق آن عدم آمد جهان جان به وجود
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 951
1. هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود
چو آب پاک که در تن رود پلید شود