کسی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 920
1. کسی که عاشق آن رونق چمن باشد
عجب مدار که در بی‌دلی چو من باشد
سخن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 921
1. سخن که خیزد از جان ز جان حجاب کند
ز گوهر و لب دریا زبان حجاب کند
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 922
1. چو عشق را هوس بوسه و کنار بود
که را قرار بود جان که را قرار بود
رسید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 923
1. رسید ساقی جان ما خمار خواب آلود
گرفت ساغر زرین سر سبو بگشود
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 924
1. به روح‌های مقدس ز من سلام برید
به عاشقان مقدم ز من پیام برید
دو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 925
1. دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید
مه مصور یار و مه منور عید
حبیب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 926
1. حبیب کعبه جانست اگر نمی‌دانید
به هر طرف که بگردید رو بگردانید
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 927
1. به باغ بلبل از این پس حدیث ما گوید
حدیث خوبی آن یار دلربا گوید
هزار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 928
1. هزار جان مقدس فدای روی تو باد
که در جهان چو تو خوبی کسی ندید و نزاد
ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 929
1. ز عشق آن رخ خوب تو ای اصول مراد
هر آن که توبه کند توبه‌اش قبول مباد
سپاس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 930
1. سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد
میان به شکر چو بستیم بند ما بگشاد