مها از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 931
1. مها به دل نظری کن که دل تو را دارد
به روز و شب به مراعاتت اقتضا دارد
مها از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 932
1. مها به دل نظری کن که دل تو را دارد
که روز و شب به مراعاتت اقتضا دارد
میان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 933
1. میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
که بو کنید دهان مرا چه بو دارد
میان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 934
1. میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
که بو کنید دهان مرا چه بو دارد
مکن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 935
1. مکن مکن که پشیمان شوی و بد باشد
که بی‌عنایت جان باغ چون لحد باشد
مرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 936
1. مرا عقیق تو باید شکر چه سود کند
مرا جمال تو باید قمر چه سود کند
فراغتی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 937
1. فراغتی دهدم عشق تو ز خویشاوند
از آنک عشق تو بنیاد عافیت برکند
سخن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 938
1. سخن به نزد سخندان بزرگوار بود
ز آسمان سخن آمد سخن نه خوار بود
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 939
1. به پیش تو چه زند جان و جان کدام بود
که جان تویی و دگر جمله نقش و نام بود
ربود از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 940
1. ربود عشق تو تسبیح و داد بیت و سرود
بسی بکردم لاحول و توبه دل نشنود