زهره از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 888
1. زهره من بر فلک شکل دگر می‌رود
در دل و در دیده‌ها همچو نظر می‌رود
روی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 889
1. روی تو چون روی مار خوی تو زهر قدید
ای خنک آن را که او روی شما را ندید
صبحدمی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 890
1. صبحدمی همچو صبح پرده ظلمت درید
نیم شبی ناگهان صبح قیامت دمید
دی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 891
1. دی شد و بهمن گذشت فصل بهاران رسید
جلوه گلشن به باغ همچو نگاران رسید
آمد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 892
1. آمد شهر صیام سنجق سلطان رسید
دست بدار از طعام مایده جان رسید
نیک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 893
1. نیک بدست آنک او شد تلف نیک و بد
دل سبد آمد مکن هر سقطی در سبد
نعره از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 894
1. نعره آن بلبلان از سوی بستان رسید
صورت بستان نهان بوی گلستان بدید
وسوسه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 895
1. وسوسه تن گذشت غلغله جان رسید
مور فروشد به گور چتر سلیمان رسید
غره از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 896
1. غره مشو گر ز چرخ کار تو گردد بلند
زانک بلندت کند تا بتواند فکند
شرح از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 897
1. شرح دهم من که شب از چه سیه دل بود
هر کی خورد خون خلق زشت و سیه دل شود
بانگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 898
1. بانگ زدم من که دل مست کجا می‌رود
گفت شهنشه خموش جانب ما می‌رود