گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 844
1. گر ساعتی ببری ز اندیشه‌ها چه باشد
غوطی خوری چو ماهی در بحر ما چه باشد
مرغی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 845
1. مرغی که ناگهانی در دام ما درآمد
بشکست دام‌ها را بر لامکان برآمد
بیمار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 846
1. بیمار رنج صفرا ذوق شکر نداند
هر سنگ دل در این ره قلب از گهر نداند
پیمانه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 847
1. پیمانه ایست این جان پیمانه این چه داند
از پاک می‌پذیرد در خاک می‌رساند
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 848
1. از چشم پرخمارت دل را قرار ماند
وز روی همچو ماهت در مه شمار ماند
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 849
1. ای آن که از عزیزی در دیده جات کردند
دیدی که جمله رفتند تنها رهات کردند
یک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 850
1. یک خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند
دیوانگان بندی زنجیرها دریدند
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 851
1. ای آنک پیش حسنت حوری قدم دو آید
در خانه خیالت شاید که غم درآید
جز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 852
1. جز لطف و جز حلاوت خود از شکر چه آید
جز نور بخش کردن خود از قمر چه آید
مر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 853
1. مر بحر را ز ماهی دایم گزیر باشد
زیرا به پیش دریا ماهی حقیر باشد
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 854
1. گفتم مکن چنین‌ها ای جان چنین نباشد
غم قصد جان ما کرد گفتا خود این نباشد