از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 834
1. از دل رفته نشان می‌آید
بوی آن جان و جهان می‌آید
گل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 835
1. گل خندان که نخندد چه کند
علم از مشک نبندد چه کند
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 836
1. گر نخسپی شبکی جان چه شود
ور نکوبی در هجران چه شود
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 837
1. هر کجا بوی خدا می‌آید
خلق بین بی‌سر و پا می‌آید
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 838
1. گر نخسپی شبکی جان چه شود
ور نکوبی در هجران چه شود
خشمین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 839
1. خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد
یا غیر خاک پایش کس دستگیر باشد
بعد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 840
1. بعد از سماع گویی کان شورها کجا شد
یا خود نبود چیزی یا بود و آن فنا شد
باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 841
1. باز آفتاب دولت بر آسمان برآمد
باز آرزوی جان‌ها از راه جان درآمد
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 842
1. آن ماه کو ز خوبی بر جمله می‌دواند
ای عاشقان شما را پیغام می‌رساند
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 843
1. در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید
دانی که کیست زنده آن کو ز عشق زاید