واقف از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 790
1. واقف سرمد تا مدرسه عشق گشود
فرقیی مشکل چون عاشق و معشوق نبود
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 791
1. این کبوتربچه هم عزم هوا کرد و پرید
چون صفیری و ندایی ز سوی غیب شنید
هله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 792
1. هله پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد
هله پیوسته دل عشق ز تو شادان باد
هست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 793
1. هست مستی که مرا جانب میخانه برد
جانب ساقی گلچهره دردانه برد
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 794
1. هر کی از حلقه ما جای دگر بگریزد
همچنان باشد کز سمع و بصر بگریزد
وقت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 795
1. وقت آن شد که ز خورشید ضیایی برسد
سوی زنگی شب از روم لوایی برسد
وای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 796
1. وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد
مرده آن تن که بدو مژده جانی نرسد
ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 797
1. ز اول روز که مخموری مستان باشد
شیخ را ساغر جان در کف دستان باشد
ننگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 798
1. ننگ عالم شدن از بهر تو ننگی نبود
با دل مرده دلان حاجت جنگی نبود
سفره از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 799
1. سفره کهنه کجا درخور نان تو بود
خرمگس هم ز کجا صاحب خوان تو بود
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 800
1. گر نخسبی ز تواضع شبکی جان چه شود
ور نکوبی به درشتی در هجران چه شود