همه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 779
1. همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد
همه شب دیده من بر فلک استاره شمرد
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 780
1. بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد
آب بر آتش تو ریختم و سود نکرد
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 781
1. در دلم چون غمت ای سرو روان برخیزد
همچو سرو این تن من بی‌دل و جان برخیزد
خبرت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 782
1. خبرت هست که در شهر شکر ارزان شد
خبرت هست که دی گم شد و تابستان شد
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 783
1. ای دریغا که حریفان همه سر بنهادند
باده عشق عمل کرد و همه افتادند
عید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 784
1. عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند
زیرکان از پی سرمایه به بازار شدند
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 785
1. ما نه زان محتشمانیم که ساغر گیرند
و نه زان مفلسکان که بز لاغر گیرند
آنک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 786
1. آنک عکس رخ او راه ثریا بزند
گر ره قافله عقل زند تا بزند
آنچ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 787
1. آنچ روی تو کند نور رخ خور نکند
و آنچ عشق تو کند شورش محشر نکند
آه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 788
1. آه کان طوطی دل بی‌شکرستان چه کند
آه کان بلبل جان بی‌گل و بستان چه کند
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 789
1. از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود
چاشنی شکر او ز دهن می‌نرود