وصف از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 757
1. وصف آن مخدوم می‌کن گر چه می‌رنجد حسود
کاین حسودی کم نخواهد گشت از چرخ کبود
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 758
1. دل من کار تو دارد گل و گلنار تو دارد
چه نکوبخت درختی که بر و بار تو دارد
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 759
1. دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
رخ فرسوده زردم غم صفرای تو دارد
خنک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 760
1. خنک آن کس که چو ما شد همه تسلیم و رضا شد
گرو عشق و جنون شد گهر بحر صفا شد
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 761
1. چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد
چه بسی نعره مستان که ز گلزار برآمد
بدرد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 762
1. بدرد مرده کفن را به سر گور برآید
اگر آن مرده ما را ز بت من خبر آید
خنک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 763
1. خنک آن کس که چو ما شد همگی لطف و رضا شد
ز جفا رست و ز غصه همه شادی و وفا شد
مشو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 764
1. مشو ای دل تو دگرگون که دل یار بداند
مکن اسرار نهانی که وی اسرار بداند
هله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 765
1. هله نومید نباشی که تو را یار براند
گرت امروز براند نه که فردات بخواند
خضری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 766
1. خضری که عمر ز آبت بکشد دراز گردد
در مرگ برخورنده ابدا فرازگردد
صنما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 767
1. صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد
بنگر به سوی دردی که ز کس دوا ندارد