آمدم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 745
1. آمدم تا رو نهم بر خاک پای یار خود
آمدم تا عذر خواهم ساعتی از کار خود
برنشست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 746
1. برنشست آن شاه عشق و دام ظلمت بردرید
همچو ماه هفت و هشت و آفتاب روز عید
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 747
1. ای طربناکان ز مطرب التماس می‌کنید
سوی عشرت‌ها روید و میل بانگ نی کنید
فخر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 748
1. فخر جمله ساقیانی ساغرت در کار باد
چشم تو مخمور باد و جان ما خمار باد
مست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 749
1. مست آمد دلبرم تا دل برد از بامداد
ای مسلمانان ز دست مست دلبر داد داد
شاد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 750
1. شاد شد جانم که چشمت وعده احسان نهاد
ساده دل مردی که دل بر وعده مستان نهاد
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 751
1. هر زمان کز غیب عشق یار ما خنجر کشد
گر بخواهم ور نخواهم او مرا اندرکشد
هم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 752
1. هم دلم ره می‌نماید هم دلم ره می‌زند
هم دلم قلاب و هم دل سکه شه می‌زند
هم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 753
1. هم لبان می‌فروشت باده را ارزان کند
هم دو چشم شوخ مستت رطل را گردان کند
می‌خرامد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 754
1. می‌خرامد آفتاب خوبرویان ره کنید
روی‌ها را از جمال خوب او چون مه کنید
شاه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 755
1. شاه ما از جمله شاهان پیش بود و بیش بود
زانک شاهنشاه ما هم شاه و هم درویش بود
علتی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 756
1. علتی باشد که آن اندر بهاران بد شود
گر زمستان بد بود اندر بهاران صد شود