ساقی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 723
1. ساقی برخیز کان مه آمد
بشتاب که سخت بی‌گه آمد
گرمابه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 724
1. گرمابه دهر جان فزا بود
زیرا که در او پری ما بود
کس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 725
1. کس با چو تو یار راز گوید
یا قصه خویش بازگوید
شب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 726
1. شب رفت حریفکان کجایید
شب تا برود شما بیایید
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 727
1. از دلبر ما نشان کی دارد
در خانه مهی نهان کی دارد
دشمن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 728
1. دشمن خویشیم و یار آنک ما را می‌کشد
غرق دریاییم و ما را موج دریا می‌کشد
اینک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 729
1. اینک آن جویی که چرخ سبز را گردان کند
اینک آن رویی که ماه و زهره را حیران کند
اینک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 730
1. اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند
کره تند فلک را هر سحرگه زین کنند
پیش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 731
1. پیش از آن کاندر جهان باغ و می و انگور بود
از شراب لایزالی جان ما مخمور بود
دی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 732
1. دی میان عاشقان ساقی و مطرب میر بود
در هم افتادیم زیرا زور گیراگیر بود
ذره از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 733
1. ذره ذره آفتاب عشق دردی خوار باد
مو به موی ما بدان سر جعفر طیار باد
مطربا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 734
1. مطربا این پرده زن کز رهزنان فریاد و داد
خاصه این رهزن که ما را این چنین بر باد داد