شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها از مولانا غزل 55
1. شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها
مه بدرست روح تو کز او بشکافت ظلمت‌ها
عطارد مشتری باید متاع آسمانی را از مولانا غزل 56
1. عطارد مشتری باید متاع آسمانی را
مهی مریخ چشم ارزد چراغ آن جهانی را
مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را از مولانا غزل 57
1. مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را
که صد فردوس می‌سازد جمالش نیم خاری را
رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را از مولانا غزل 58
1. رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را
فروبرید ساعدها برای خوب کنعان را
تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها از مولانا غزل 59
1. تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها
مخواه از حق عنایت‌ها و یا کم کن شکایت‌ها
ایا نور رخ موسی مکن اعمی صفورا را از مولانا غزل 60
1. ایا نور رخ موسی مکن اعمی صفورا را
چنین عشقی نهادستی به نورش چشم بینا را
هلا ای زهره زهرا بکش آن گوش زهرا را از مولانا غزل 61
1. هلا ای زهره زهرا بکش آن گوش زهرا را
تقاضایی نهادستی در این جذبه دل ما را
بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را از مولانا غزل 62
1. بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را
از آن پیغامبر خوبان پیام آورد مستان را
چه چیزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را از مولانا غزل 63
1. چه چیزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را
چو آن پنهان شود گویی که دیوی زاد صورت را
تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا از مولانا غزل 64
1. تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا
تو دیدی هیچ ماهی را که او شد سیر از این دریا
ببین ذرات روحانی که شد تابان از این صحرا از مولانا غزل 65
1. ببین ذرات روحانی که شد تابان از این صحرا
ببین این بحر و کشتی‌ها که بر هم می‌زنند این جا