شب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 55
1. شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها
مه بدرست روح تو کز او بشکافت ظلمت‌ها
عطارد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 56
1. عطارد مشتری باید متاع آسمانی را
مهی مریخ چشم ارزد چراغ آن جهانی را
مسلمانان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 57
1. مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را
که صد فردوس می‌سازد جمالش نیم خاری را
رسید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 58
1. رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را
فروبرید ساعدها برای خوب کنعان را
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 59
1. تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها
مخواه از حق عنایت‌ها و یا کم کن شکایت‌ها
ایا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 60
1. ایا نور رخ موسی مکن اعمی صفورا را
چنین عشقی نهادستی به نورش چشم بینا را
هلا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 61
1. هلا ای زهره زهرا بکش آن گوش زهرا را
تقاضایی نهادستی در این جذبه دل ما را
بهار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 62
1. بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را
از آن پیغامبر خوبان پیام آورد مستان را
چه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 63
1. چه چیزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را
چو آن پنهان شود گویی که دیوی زاد صورت را
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 64
1. تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا
تو دیدی هیچ ماهی را که او شد سیر از این دریا
ببین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 65
1. ببین ذرات روحانی که شد تابان از این صحرا
ببین این بحر و کشتی‌ها که بر هم می‌زنند این جا