می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا از مولانا غزل 33
1. می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا
گردن بزن اندیشه را ما از کجا او از کجا
ای عاشقان ای عاشقان آمد گه وصل و لقا از مولانا غزل 34
1. ای عاشقان ای عاشقان آمد گه وصل و لقا
از آسمان آمد ندا کای ماه رویان الصلا
ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما از مولانا غزل 35
1. ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما
ای یوسف دیدار ما ای رونق بازار ما
خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا از مولانا غزل 36
1. خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا
دفع مده دفع مده ای مه عیار بیا
یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا از مولانا غزل 37
1. یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا
رستم از این نفس و هوا زنده بلا مرده بلا از مولانا غزل 38
1. رستم از این نفس و هوا زنده بلا مرده بلا
زنده و مرده وطنم نیست به جز فضل خدا
آه که آن صدر سرا می‌ندهد بار مرا از مولانا غزل 39
1. آه که آن صدر سرا می‌ندهد بار مرا
می‌نکند محرم جان محرم اسرار مرا
طوق جنون سلسله شد باز مکن سلسله را از مولانا غزل 40
1. طوق جنون سلسله شد باز مکن سلسله را
لابه گری می‌کنمت راه تو زن قافله را
شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما از مولانا غزل 41
1. شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما
راست بگو شمع رخت دوش کجا بود کجا
کار تو داری صنما قدر تو باری صنما از مولانا غزل 42
1. کار تو داری صنما قدر تو باری صنما
ما همه پابسته تو شیر شکاری صنما
کاهل و ناداشت بدم کام درآورد مرا از مولانا غزل 43
1. کاهل و ناداشت بدم کام درآورد مرا
طوطی اندیشه او همچو شکر خورد مرا