در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 44
1. در دو جهان لطیف و خوش همچو امیر ما کجا
ابروی او گره نشد گر چه که دید صد خطا
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 45
1. با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا
خاصه که در گشاید و گوید خواجه اندرآ
دی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 46
1. دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را
داد ز خویش چاشنی جان ستم چشیده را
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 47
1. ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا
در رخ مه کجا بود این کر و فر و کبریا
ماه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 48
1. ماه درست را ببین کو بشکست خواب ما
تافت ز چرخ هفتمین در وطن خراب ما
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 49
1. با تو حیات و زندگی بی‌تو فنا و مردنا
زانک تو آفتابی و بی‌تو بود فسردنا
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 50
1. ای بگرفته از وفا گوشه کران چرا چرا
بر من خسته کرده‌ای روی گران چرا چرا
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 51
1. گر تو ملولی ای پدر جانب یار من بیا
تا که بهار جان‌ها تازه کند دل تو را
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 52
1. چون همه عشق روی تست جمله رضای نفس ما
کفر شدست لاجرم ترک هوای نفس ما
عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 53
1. عشق تو آورد قدح پر ز بلاها
گفتم می می‌نخورم پیش تو شاها
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 54
1. از این اقبالگاه خوش مشو یک دم دلا تنها
دمی می نوش باده جان و یک لحظه شکر می‌خا