گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 625
1. گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد
گیرم که بپوشد رو بو را چه دوا دارد
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 626
1. هر کآتش من دارد او خرقه ز من دارد
زخمی چو حسینستش جامی چو حسن دارد
عاشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 627
1. عاشق به سوی عاشق زنجیر همی‌درد
دیوانه همی‌گردد تدبیر همی‌درد
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 628
1. ای دوست شکر بهتر یا آنک شکر سازد
خوبی قمر بهتر یا آنک قمر سازد
عاشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 629
1. عاشق چو منی باید می‌سوزد و می‌سازد
ور نی مثل کودک تا کعب همی‌بازد
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 630
1. گر دیو و پری حارس باتیغ و سپر باشد
چون حکم خدا آید آن زیر و زبر باشد
نومید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 631
1. نومید مشو جانا کاومید پدید آمد
اومید همه جان‌ها از غیب رسید آمد
عید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 632
1. عید آمد و عید آمد وان بخت سعید آمد
برگیر و دهل می‌زن کان ماه پدید آمد
شمس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 633
1. شمس و قمرم آمد سمع و بصرم آمد
وان سیمبرم آمد وان کان زرم آمد
نک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 634
1. نک ماه رجب آمد تا ماه عجب بیند
وز سوختگان ره گرمی و طلب بیند
مستان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 635
1. مستان می ما را هم ساقی ما باید
با آن همه شیرینی گر ترش کند شاید