بمیرید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 636
1. بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید
در این عشق چو مردید همه روح پذیرید
برانید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 637
1. برانید برانید که تا بازنمانید
بدانید بدانید که در عین عیانید
ملولان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 638
1. ملولان همه رفتند در خانه ببندید
بر آن عقل ملولانه همه جمع بخندید
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 639
1. آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد
امسال در این خرقه زنگار برآمد
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 640
1. تا باد سعادت ز محمد خبر افکند
زان مردی و زان حمله شقاوت سپر افکند
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 641
1. در حلقه عشاق به ناگه خبر افتاد
کز بخت یکی ماه رخی خوب درافتاد
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 642
1. در خانه نشسته بت عیار که دارد
معشوقِ قمرروی شکربار که دارد
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 643
1. در کوی خرابات مرا عشق کشان کرد
آن دلبر عیار مرا دید نشان کرد
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 644
1. تا نقش تو در سینه ما خانه نشین شد
هر جا که نشینیم چو فردوس برین شد
بار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 645
1. بار دگر آن آب به دولاب درآمد
وان چرخه گردنده در اشتاب درآمد
بار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 646
1. بار دگر آن مست به بازار درآمد
وان سرده مخمور به خمار درآمد