تدبیر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 647
1. تدبیر کند بنده و تقدیر نداند
تدبیر به تقدیر خداوند چه ماند
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 648
1. ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 649
1. بر چرخ سحرگاه یکی ماه عیان شد
از چرخ فرود آمد و در ما نگران شد
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 650
1. آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد
امسال در این خرقه زنگار برآمد
مهتاب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 651
1. مهتاب برآمد کلک از گور برآمد
وز ریگ سیه چرده سقنقور برآمد
تدبیر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 652
1. تدبیر کند بنده و تقدیر نداند
تدبیر به تقدیر خداوند نماند
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 653
1. چون بر رخ ما عکس جمال تو برآید
بر چهره ما خاک چو گلگونه نماید
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 654
1. هر نکته که از زهر اجل تلختر آید
آن را چو بگوید لب تو چون شکر آید
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 655
1. از بهر خدا عشق دگر یار مدارید
در مجلس جان فکر دگر کار مدارید
مرغان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 656
1. مرغان که کنون از قفس خویش جدایید
رخ باز نمایید و بگویید کجایید
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 657
1. گر یک سر موی از رخ تو روی نماید
بر روی زمین خرقه و زنار نماند