چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 669
1. چو شب شد جملگان در خواب رفتند
همه چون ماهیان در آب رفتند
پریر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 670
1. پریر آن چهره یارم چه خوش بود
عتاب و ناز دلدارم چه خوش بود
دلم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 671
1. دلم را ناله سرنای باید
که از سرنای بوی یار آید
بگویم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 672
1. بگویم خفیه تا خواجه نرنجد
که آن دلبر همی در بر نگنجد
کسی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 673
1. کسی کز غمزه‌ای صد عقل بندد
گر او بر ما نخندد پس که خندد
چنان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 674
1. چنان کز غم دل دانا گریزد
دو چندان غم ز پیش ما گریزد
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 675
1. هر آن دل‌ها که بی‌تو شاد باشد
چو خاشاکی میان باد باشد
سگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 676
1. سگ ار چه بی‌فغان و شر نباشد
سگ ما چون سگ دیگر نباشد
عجب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 677
1. عجب آن دلبر زیبا کجا شد
عجب آن سرو خوش بالا کجا شد
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 678
1. به صورت یار من چون خشمگین شد
دلم گفت اه مگر با من به کین شد
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 679
1. چو دیوم عاشق آن یک پری شد
ز دیو خویشتن یک سر بری شد