صلا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 580
1. صلا یا ایها العشاق کان مه رو نگار آمد
میان بندید عشرت را که یار اندر کنار آمد
مه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 581
1. مه دی رفت و بهمن هم بیا که نوبهار آمد
زمین سرسبز و خرم شد زمان لاله زار آمد
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 582
1. اگر خواب آیدم امشب سزای ریش خود بیند
به جای مفرش و بالی همه مشت و لگد بیند
رسیدم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 583
1. رسیدم در بیابانی که عشق از وی پدید آید
بیابد پاکی مطلق در او هر چه پلید آید
یکی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 584
1. یکی گولی همی‌خواهم که در دلبر نظر دارد
نمی‌خواهم هنرمندی که دیده در هنر دارد
مرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 585
1. مرا دلبر چنان باید که جان فتراک او گیرد
مرا مطرب چنان باید که زهره پیش او میرد
سعادت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 586
1. سعادت جو دگر باشد و عاشق خود دگر باشد
ندارد پای عشق سر باشد
صلا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 587
1. صلا جان‌های مشتاقان که نک دلدار خوب آمد
چو زرکوبست آن دلبر رخ من سیم کوب آمد
صلا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 588
1. صلا رندان دگرباره که آن شاه قمار آمد
اگر تلبیس نو دارد همانست او که پار آمد
شکایت‌ها از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 589
1. شکایت‌ها همی‌کردی که بهمن برگ ریز آمد
کنون برخیز و گلشن بین که بهمن بر گریز آمد
سر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 590
1. سر از بهر هوس باید چو خالی گشت سر چه بود
چو جان بهر نظر باشد روان بی‌نظر چه بود