بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد از مولانا غزل 569
1. بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد
نگار آمد نگار آمد نگار بردبار آمد
بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد از مولانا غزل 570
1. بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد
خوش و سرسبز شد عالم اوان لاله زار آمد
بیا کامشب به جان بخشی به زلف یار می‌ماند از مولانا غزل 571
1. بیا کامشب به جان بخشی به زلف یار می‌ماند
جمال ماه نورافشان بدان رخسار می‌ماند
ورای پرده جانت دلا خلقان پنهانند از مولانا غزل 572
1. ورای پرده جانت دلا خلقان پنهانند
ز زخم تیغ فردیت همه جانند و بی‌جانند
برآمد بر شجر طوطی که تا خطبه شکر گوید از مولانا غزل 573
1. برآمد بر شجر طوطی که تا خطبه شکر گوید
به بلبل کرد اشارت گل که تا اشعار برگوید
مرا عاشق چنان باید که هر باری که برخیزد از مولانا غزل 574
1. مرا عاشق چنان باید که هر باری که برخیزد
قیامت‌های پرآتش ز هر سویی برانگیزد
ایا سر کرده از جانم تو را خانه کجا باشد از مولانا غزل 575
1. ایا سر کرده از جانم تو را خانه کجا باشد
الا ای ماه تابانم تو را خانه کجا باشد
دل من چون صدف باشد خیال دوست در باشد از مولانا غزل 576
1. دل من چون صدف باشد خیال دوست در باشد
کنون من هم نمی‌گنجم کز او این خانه پر باشد
چو برقی می‌جهد چیزی عجب آن دلستان باشد از مولانا غزل 577
1. چو برقی می‌جهد چیزی عجب آن دلستان باشد
از آن گوشه چه می‌تابد عجب آن لعل کان باشد
مرا عهدیست با شادی که شادی آن من باشد از مولانا غزل 578
1. مرا عهدیست با شادی که شادی آن من باشد
مرا قولیست با جانان که جانان جان من باشد
دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد از مولانا غزل 579
1. دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد
مگر آن مطرب جان‌ها ز پرده در سرود آمد