آمد بهار عاشقان تا خاکدان بستان شود از مولانا غزل 536
1. آمد بهار عاشقان تا خاکدان بستان شود
آمد ندای آسمان تا مرغ جان پران شود
کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود از مولانا غزل 537
1. کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود
ای ساقی افزون ده قدح تا وارهیم از نیک و بد
گر آتش دل برزند بر مؤمن و کافر زند از مولانا غزل 538
1. گر آتش دل برزند بر مؤمن و کافر زند
صورت همه پران شود گر مرغ معنی پر زند
مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند از مولانا غزل 539
1. مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند
آن کو دلش را برده‌ای جان هم غلامت می‌کند
مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند از مولانا غزل 540
1. مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند
آن کو دلش را برده‌ای جان هم غلامت می‌کند
صرفه مکن صرفه مکن صرفه گدارویی بود از مولانا غزل 541
1. صرفه مکن صرفه مکن صرفه گدارویی بود
در پاکبازان ای پسر فیض و خداخویی بود
بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد از مولانا غزل 542
1. بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
خورشید جان عاشقان در خلوت الله شد
یار مرا می‌نهلد تا که بخارم سر خود از مولانا غزل 543
1. یار مرا می‌نهلد تا که بخارم سر خود
هیکل یارم که مرا می‌فشرد در بر خود
ای که ز یک تابش تو کوه احد پاره شود از مولانا غزل 544
1. ای که ز یک تابش تو کوه احد پاره شود
چه عجب ار مشت گلی عاشق و بیچاره شود
بی تو به سر می نشود با دگری می‌نشود از مولانا غزل 545
1. بی تو به سر می نشود با دگری می‌نشود
هر چه کنم عشق بیان بی‌جگری می‌نشود
هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود از مولانا غزل 546
1. هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
وارهد از حد جهان بی‌حد و اندازه شود