بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد از مولانا غزل 525
1. بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
خیزید ای خوش طالعان وقت طلوع ماه شد
ای لولیان ای لولیان یک لولیی دیوانه شد از مولانا غزل 526
1. ای لولیان ای لولیان یک لولیی دیوانه شد
طشتش فتاد از بام ما نک سوی مجنون خانه شد
گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند از مولانا غزل 527
1. گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند
وین عالم بی‌اصل را چون ذره‌ها برهم زند
آن کیست آن آن کیست آن کو سینه را غمگین کند از مولانا غزل 528
1. آن کیست آن آن کیست آن کو سینه را غمگین کند
چون پیش او زاری کنی تلخ تو را شیرین کند
خامی سوی پالیز جان آمد که تا خربز خورد از مولانا غزل 529
1. خامی سوی پالیز جان آمد که تا خربز خورد
دیدی تو یا خود دید کس کاندر جهان خر بز خورد
امروز خندانیم و خوش کان بخت خندان می‌رسد از مولانا غزل 530
1. امروز خندانیم و خوش کان بخت خندان می‌رسد
سلطان سلطانان ما از سوی میدان می‌رسد
صوفی چرا هوشیار شد ساقی چرا بی‌کار شد از مولانا غزل 531
1. صوفی چرا هوشیار شد ساقی چرا بی‌کار شد
مستی اگر در خواب شد مستی دگر بیدار شد
مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمند از مولانا غزل 532
1. مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمند
نی آن چنان سیلیست این کش کس تواند کرد بند
رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند از مولانا غزل 533
1. رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند
مستی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کنند
رو آن ربابی را بگو مستان سلامت می‌کنند از مولانا غزل 534
1. رو آن ربابی را بگو مستان سلامت می‌کنند
وان مرغ آبی را بگو مستان سلامت می‌کنند
سودای تو در جوی جان چون آب حیوان می‌رود از مولانا غزل 535
1. سودای تو در جوی جان چون آب حیوان می‌رود
آب حیات از عشق تو در جوی جویان می‌رود