بی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 525
1. بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
خیزید ای خوش طالعان وقت طلوع ماه شد
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 526
1. ای لولیان ای لولیان یک لولیی دیوانه شد
طشتش فتاد از بام ما نک سوی مجنون خانه شد
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 527
1. گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند
وین عالم بی‌اصل را چون ذره‌ها برهم زند
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 528
1. آن کیست آن آن کیست آن کو سینه را غمگین کند
چون پیش او زاری کنی تلخ تو را شیرین کند
خامی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 529
1. خامی سوی پالیز جان آمد که تا خربز خورد
دیدی تو یا خود دید کس کاندر جهان خر بز خورد
امروز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 530
1. امروز خندانیم و خوش کان بخت خندان می‌رسد
سلطان سلطانان ما از سوی میدان می‌رسد
صوفی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 531
1. صوفی چرا هوشیار شد ساقی چرا بی‌کار شد
مستی اگر در خواب شد مستی دگر بیدار شد
مر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 532
1. مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمند
نی آن چنان سیلیست این کش کس تواند کرد بند
رندان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 533
1. رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند
مستی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کنند
رو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 534
1. رو آن ربابی را بگو مستان سلامت می‌کنند
وان مرغ آبی را بگو مستان سلامت می‌کنند
سودای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 535
1. سودای تو در جوی جان چون آب حیوان می‌رود
آب حیات از عشق تو در جوی جویان می‌رود