مطرب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 416
1. مطرب و نوحه گر عاشق و شوریده خوش است
نبود بسته بود رسته و روییده خوش است
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 417
1. من پری زاده‌ام و خواب ندانم که کجاست
چونک شب گشت نخسپند که شب نوبت ماست
سر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 418
1. سر مپیچان و مجنبان که کنون نوبت توست
بستان جام و درآشام که آن شربت توست
بوسه‌ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 419
1. بوسه‌ای داد مرا دلبر عیار و برفت
چه شدی چونک یکی داد بدادی شش و هفت
ذوق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 420
1. ذوق روی ترشش بین که ز صد قند گذشت
گفت بس چند بود گفتمش از چند گذشت
ساقیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 421
1. ساقیا این می از انگور کدامین پشته‌ست
که دل و جان حریفان ز خمار آغشته‌ست
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 422
1. ای که رویت چو گل و زلف تو چون شمشادست
جانم آن لحظه که غمگین تو باشم شادست
مگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 423
1. مگر این دم سر آن زلف پریشان شده است
که چنین مشک تتاری عبرافشان شده است
دلبری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 424
1. دلبری و بی‌دلی اسرار ماست
کار کار ماست چون او یار ماست
عاشقان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 425
1. عاشقان را جست و جو از خویش نیست
در جهان جوینده جز او بیش نیست
غیر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 426
1. غیر عشقت راه بین جستیم نیست
جز نشانت همنشین جستیم نیست