چشمه‌ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 394
1. چشمه‌ای خواهم که از وی جمله را افزایش است
دلبری خواهم که از وی مرده را آسایش است
عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 395
1. عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست
هر چه گفت و گوی خلق آن ره ره عشاق نیست
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 396
1. در ره معشوق ما ترسندگان را کار نیست
جمله شاهانند آن جا بندگان را بار نیست
آفتاب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 397
1. آفتاب امروز بر شکل دگر تابان شدست
در شعاعش همچو ذره جان من رقصان شدست
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 398
1. از سقاهم ربهم بین جمله ابرار مست
وز جمال لایزالی هفت و پنج و چار مست
آخر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 399
1. آخر ای دلبر نه وقت عشرت انگیزی شدست
آخر ای کان شکر وقت شکرریزی شدست
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 400
1. چون نظر کردن همه اوصاف خوب اندر دلست
وین همه اوصاف رسوا معدنش آب و گلست
اندرآ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 401
1. اندرآ ای مه که بی‌تو ماه را استاره نیست
تا خیالت درنیاید پای کوبان چاره نیست
نقش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 402
1. نقش بند جان که جان‌ها جانب او مایلست
عاقلان را بر زبان و عاشقان را در دلست
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 403
1. گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست
ور تو پنداری مرا بی‌تو قراری هست نیست
هله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 404
1. هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت
هله پیش آ که بگویم سخن راز به گوشت