اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 361
1. اگر حوا بدانستی ز رنگت
سترون ساختی خود را ز ننگت
دو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 362
1. دو چشم آهوانش شیرگیرست
کز او بر من روان باران تیرست
چنان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 363
1. چنان کاین دل از آن دلدار مستست
ز خوف صاف ما آن یار مستست
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 364
1. تا نقش خیال دوست با ماست
ما را همه عمر خود تماشاست
می‌دان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 365
1. می‌دان که زمانه نقش سوداست
بیرون ز زمانه صورت ماست
دود از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 366
1. دود دل ما نشان سوداست
وان دود که از دلست پیداست
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 367
1. دل آمد و دی به گوش جان گفت
ای نام تو این که می‌نتان گفت
گویم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 368
1. گویم سخن شکرنباتت
یا قصه چشمه حیاتت
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 369
1. در شهر شما یکی نگاریست
کز وی دل و عقل بی‌قراریست
آمد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 370
1. آمد رمضان و عید با ماست
قفل آمد و آن کلید با ماست
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 371
1. گر جام سپهر زهرپیماست
آن در لب عاشقان چو حلواست