سماع از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 339
1. سماع آرام جان زندگانست
کسی داند که او را جان جانست
دگربار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 340
1. دگربار این دلم آتش گرفتست
رها کن تا بگیرد خوش گرفتست
بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 341
1. بیا کامروز ما را روز عیدست
از این پس عیش و عشرت بر مزیدست
مرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 342
1. مرا چون تا قیامت یار اینست
خراب و مست باشم کار اینست
ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 343
1. ز همراهان جدایی مصلحت نیست
سفر بی‌روشنایی مصلحت نیست
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 344
1. به جان تو که سوگند عظیمست
که جانم بی‌تو دربند عظیمست
بگو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 345
1. بگو ای یار همراز این چه شیوه‌ست
دگرگون گشته‌ای باز این چه شیوه‌ست
شنیدم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 346
1. شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت
برای بنده خود لطف‌ها گفت
قرار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 347
1. قرار زندگانی آن نگارست
کز او آن بی‌قراری برقرارست
صدایی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 348
1. صدایی کز کمان آید نذیریست
که اغلب با صدایش زخم تیریست
مبر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 349
1. مبر رنج ای برادر خواجه سختست
به وقت داد و بخشش شوربختست