یار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 317
1. یار آمد به صلح ای اصحاب
ما لکم قاعدین عند الباب
علونا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 318
1. علونا سماء الود من غیر سلم
و هل یهتدی نحو السماء النوائب
امسی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 319
1. امسی و اصبح بالجوی اتعذب
قلبی علی نار الهوی یتقلب
ابشروا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 320
1. ابشروا یا قوم هذا فتح باب
قد نجوتم من شتاب الاغتراب
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 321
1. آن خواجه را از نیم شب بیماریی پیدا شده‌ست
تا روز بر دیوار ما بی‌خویشتن سر می‌زده‌ست
آمده‌ام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 322
1. آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت
بی دل و بیخودت کنم در دل و جان نشانمت
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 323
1. آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت
وان نفسی که بیخودی یار چه کار آیدت
درآ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 324
1. درآ تا خرقه قالب دراندازم همین ساعت
درآ تا خانه هستی بپردازم همین ساعت
که از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 325
1. که دید ای عاشقان شهری که شهر نیکبختانست
که آن جا کم رسد عاشق و معشوق فراوانست
حالت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 326
1. حالت ده و حیرت ده ای مبدع بی‌حالت
لیلی کن و مجنون کن ای صانع بی‌آلت
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 327
1. از دفتر عمر ما یکتا ورقی مانده‌ست
کز غیرت لطف آن جان در قلقی مانده‌ست