بادست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 328
1. بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت
پرباد چرا نبود سرمست چنین دولت
بیایید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 329
1. بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست
بیایید بیایید که دلدار رسیده‌ست
بار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 330
1. بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت
سرمست همی‌گشت به بازار مرا یافت
زان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 331
1. زان شاه که او را هوس طبل و علم نیست
دیوانه شدم بر سر دیوانه قلم نیست
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 332
1. این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه‌ست
از خواجه بپرسید که این خانه چه خانه‌ست
اندر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 333
1. اندر دل هر کس که از این عشق اثر نیست
تو ابر در او کش که به جز خصم قمر نیست
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 334
1. از اول امروز حریفان خرابات
مهمان توند ای شه و سلطان خرابات
همه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 335
1. همه خوف آدمی را از درونست
ولیکن هوش او دایم برونست
بده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 336
1. بده یک جام ای پیر خرابات
مگو فردا که فی التأخیر آفات
ببستی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 337
1. ببستی چشم یعنی وقت خواب است
نه خوابت آن حریفان را جواب است
سماع از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 338
1. سماع از بهر جان بی‌قرارست
سبک برجه چه جای انتظارست