بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت از مولانا غزل 328
1. بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت
پرباد چرا نبود سرمست چنین دولت
بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست از مولانا غزل 329
1. بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست
بیایید بیایید که دلدار رسیده‌ست
بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت از مولانا غزل 330
1. بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت
سرمست همی‌گشت به بازار مرا یافت
زان شاه که او را هوس طبل و علم نیست از مولانا غزل 331
1. زان شاه که او را هوس طبل و علم نیست
دیوانه شدم بر سر دیوانه قلم نیست
این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه‌ست از مولانا غزل 332
1. این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه‌ست
از خواجه بپرسید که این خانه چه خانه‌ست
اندر دل هر کس که از این عشق اثر نیست از مولانا غزل 333
1. اندر دل هر کس که از این عشق اثر نیست
تو ابر در او کش که به جز خصم قمر نیست
از اول امروز حریفان خرابات از مولانا غزل 334
1. از اول امروز حریفان خرابات
مهمان توند ای شه و سلطان خرابات
همه خوف آدمی را از درونست از مولانا غزل 335
1. همه خوف آدمی را از درونست
ولیکن هوش او دایم برونست
بده یک جام ای پیر خرابات از مولانا غزل 336
1. بده یک جام ای پیر خرابات
مگو فردا که فی التأخیر آفات
ببستی چشم یعنی وقت خواب است از مولانا غزل 337
1. ببستی چشم یعنی وقت خواب است
نه خوابت آن حریفان را جواب است
سماع از بهر جان بی‌قرارست از مولانا غزل 338
1. سماع از بهر جان بی‌قرارست
سبک برجه چه جای انتظارست