صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری از مولانا غزل 3140
1. صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری
قمرا می‌رسد تو را که به خورشید بنگری
ای خجل از تو شکر و آزادی از مولانا غزل 3141
1. ای خجل از تو شکر و آزادی
لایق آن وصال کو شادی
حکم نو کن که شاه دورانی از مولانا غزل 3142
1. حکم نو کن که شاه دورانی
سکه تازه زن که سلطانی
مستی و عاشقانه می‌گویی از مولانا غزل 3143
1. مستی و عاشقانه می‌گویی
تو غریبی و یا از این کویی
بحر ما را کنار بایستی از مولانا غزل 3144
1. بحر ما را کنار بایستی
وین سفر را قرار بایستی
آوخ آوخ چو من وفاداری از مولانا غزل 3145
1. آوخ آوخ چو من وفاداری
در تمنای چون تو خون خواری
ای دلزار محنت و بلا داری از مولانا غزل 3146
1. ای دلزار محنت و بلا داری
بر خدا اعتمادها داری
ساقیا ساقیا روا داری از مولانا غزل 3147
1. ساقیا ساقیا روا داری
که رود روز ما به هشیاری
تا شدستی امیر چوگانی از مولانا غزل 3148
1. تا شدستی امیر چوگانی
ما شدستیم گوی میدانی
مستم از باده‌های پنهانی از مولانا غزل 3149
1. مستم از باده‌های پنهانی
وز دف و چنگ و نای پنهانی
من مرید توام مراد تویی از مولانا غزل 3150
1. من مرید توام مراد تویی
من غلامم چو کیقباد تویی