هم ایثار کردی هم ایثار گفتی از مولانا غزل 3121
1. هم ایثار کردی هم ایثار گفتی
که از جور دوری و با لطف جفتی
الا میر خوبان هلا تا نرنجی از مولانا غزل 3122
1. الا میر خوبان هلا تا نرنجی
بهانه نگیری و از ما نرنجی
به حیلت تو خواهی که در را ببندی از مولانا غزل 3123
1. به حیلت تو خواهی که در را ببندی
بنالی چو رنجور و سر را ببندی
چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری از مولانا غزل 3124
1. چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری
تو را کی گذارد که سر را بخاری
بتا گر مرا تو ببینی ندانی از مولانا غزل 3125
1. بتا گر مرا تو ببینی ندانی
به جان لاله زارم به رخ زعفرانی
گل سرخ دیدم شدم زعفرانی از مولانا غزل 3126
1. گل سرخ دیدم شدم زعفرانی
یکی لعل دیدم شدم زر کانی
عجب‌العجایب توی در کیایی از مولانا غزل 3127
1. عجب‌العجایب توی در کیایی
نما روی خود، گر عجب می‌نمایی
تو هر چند صدری شه مجلسی از مولانا غزل 3128
1. تو هر چند صدری شه مجلسی
ز هستی نرستی در این محبسی
رضیت بما قسم‌الله لی از مولانا غزل 3129
1. رضیت بما قسم‌الله لی
و فوضت امری دلی خالقی
تماشا مرو نک تماشا تویی از مولانا غزل 3130
1. تماشا مرو نک تماشا تویی
جهان و نهان و هویدا تویی