نگفتمت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3093
1. نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی
به جای سبزه تو از خاک خوب رویانی
بگو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3094
1. بگو به جان مسافر ز رنج‌ها چونی
ز رنج‌های جهان و ز رنج ما چونی
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3095
1. از این درخت بدان شاخ و بر نمی‌بینی
سه شاخ داری کور و کری و گرگینی
ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3096
1. ز بامداد دلم می‌جهد به سودایی
ز بامداد پگه می‌زند یکی رایی
بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3097
1. بیا بیا که شدم در غم تو سودایی
درآ درآ که به جان آمدم ز تنهایی
ترش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3098
1. ترش ترش بنشستی بهانه دربستی
که ندهم آبت زیرا که کوزه بشکستی
بداد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3099
1. بداد پندم استاد عشق از استادی
که هین بترس ز هر کس که دل بدو دادی
ببست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3100
1. ببست خواب مرا جاودانه دلداری
به زیر سنگ نهان کرد و در بن غاری
کسی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3101
1. کسی که باده خورد بامداد زین ساقی
خمار چشم خوشش بین و فهم کن باقی
برست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3102
1. برست جان و دلم از خودی و از هستی
شدست خاص شهنشاه روح در مستی