رهید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3082
1. رهید جان دوم از خودی و از هستی
شده‌ست صید شهنشاه خویش در مستی
بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3083
1. بیا بیا که چو آب حیات درخوردی
بیا بیا که شفا و دوای هر دردی
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3084
1. به جان تو که بگویی وطن کجا داری
که سخت فتنه عقلی و خصم هشیاری
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3085
1. به حق آنک تو جان و جهان جانداری
مرا چنانک بپرورده‌ای چنان داری
شبی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3086
1. شبی که دررسد از عشق پیک بیداری
بگیرد از سر عشاق خواب بیزاری
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3087
1. اگر تو همره بلبل ز بهر گلزاری
تو خار را همه گل بین چو بهر گل زاری
حرام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3088
1. حرام گشت از این پس فغان و غمخواری
بهشت گشت جهان زانک تو جهان داری
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3089
1. به اهل پرده اسرارها ببر خبری
که پرده‌های شما بردرید از قمری
بجه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3090
1. بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی
شکر ستان هله تا تو شکرستان باشی
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3091
1. اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی
ببینی آنچ نبی دید و آنچ دید ولی
هزار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3092
1. هزار جان مقدس فدای سلطانی
که دست کفر برو برنبست پالانی