ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی از مولانا غزل 3043
1. ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی
ز عشق جیب دریدی در ابتدای جنونی
گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی از مولانا غزل 3044
1. گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی
گهی به هجر گرایی چه آفتی چه بلایی
من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی از مولانا غزل 3045
1. من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی
تو جز خیال نبینی که مست خواب و نعاسی
چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی از مولانا غزل 3046
1. چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی
چو صیقلی غم‌ها را ز آینه رندیدی
به جان تو ای طایی که سوی ما بازآیی از مولانا غزل 3047
1. به جان تو ای طایی که سوی ما بازآیی
تو هر چه می‌فرمایی همه شکر می‌خایی
تو آسمان منی من زمین به حیرانی از مولانا غزل 3048
1. تو آسمان منی من زمین به حیرانی
که دم به دم ز دل من چه چیز رویانی
ربود عقل و دلم را جمال آن عربی از مولانا غزل 3049
1. ربود عقل و دلم را جمال آن عربی
درون غمزه مستش هزار بوالعجبی
خدایگان جمال و خلاصه خوبی از مولانا غزل 3050
1. خدایگان جمال و خلاصه خوبی
به جان و عقل درآمد به رسم گل کوبی
به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی از مولانا غزل 3051
1. به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی
عجب عجب به کدامین ره از جهان رفتی
چه باده بود که در دور از بگه دادی از مولانا غزل 3052
1. چه باده بود که در دور از بگه دادی
که می‌شکافد دور زمانه از شادی