یار در آخرزمان کرد طرب سازیی از مولانا غزل 3013
1. یار در آخرزمان کرد طرب سازیی
باطن او جد جد ظاهر او بازیی
رو که به مهمان تو می‌نروم ای اخی از مولانا غزل 3014
1. رو که به مهمان تو می‌نروم ای اخی
بست مرا از طعام دود دل مطبخی
جان و جهان می‌روی جان و جهان می‌بری از مولانا غزل 3015
1. جان و جهان می‌روی جان و جهان می‌بری
کان شکر می‌کشی با شکران می‌خوری
بازرهان خلق را از سر و از سرکشی از مولانا غزل 3016
1. بازرهان خلق را از سر و از سرکشی
ای که درون دلی چند ز دل درکشی
لاله ستانست از عکس تو هر شوره‌ای از مولانا غزل 3017
1. لاله ستانست از عکس تو هر شوره‌ای
عکس لبت شهد ساخت تلخی هر غوره‌ای
ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری از مولانا غزل 3018
1. ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری
سوخته باد آینه تا تو در او ننگری
ای که تو عشاق را همچو شکر می‌کشی از مولانا غزل 3019
1. ای که تو عشاق را همچو شکر می‌کشی
جان مرا خوش بکش این نفس ار می‌کشی
پیشتر آ پیشتر چند از این رهزنی از مولانا غزل 3020
1. پیشتر آ پیشتر چند از این رهزنی
چون تو منی من توام چند تویی و منی
شیردلا صد هزار شیردلی کرده‌ای از مولانا غزل 3021
1. شیردلا صد هزار شیردلی کرده‌ای
در کرم از آفتاب نیز سبق برده‌ای
گفت مرا آن طبیب رو ترشی خورده‌ای از مولانا غزل 3022
1. گفت مرا آن طبیب رو ترشی خورده‌ای
گفتم نی گفت نک رنگ ترش کرده‌ای