بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری از مولانا غزل 2953
1. بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری
داوود روزگاری با نغمه زبوری
گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری از مولانا غزل 2954
1. گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری
در هر دو حال خود را از یار وانگیری
چون روی آتشین را یک دم تو می‌نپوشی از مولانا غزل 2955
1. چون روی آتشین را یک دم تو می‌نپوشی
ای دوست چند جوشم گویی که چند جوشی
دل را تمام برکن ای جان ز نیک نامی از مولانا غزل 2956
1. دل را تمام برکن ای جان ز نیک نامی
تا یک به یک بدانی اسرار را تمامی
اندر شکست جان شد پیدا لطیف جانی از مولانا غزل 2957
1. اندر شکست جان شد پیدا لطیف جانی
چون این جهان فروشد وا شد دگر جهانی
مطرب چو زخمه‌ها را بر تار می‌کشانی از مولانا غزل 2958
1. مطرب چو زخمه‌ها را بر تار می‌کشانی
این کاهلان ره را در کار می‌کشانی
ای آنک جمله عالم از توست یک نشانی از مولانا غزل 2959
1. ای آنک جمله عالم از توست یک نشانی
زخمت بر این نشانه آمد کنون تو دانی
رقصان شو ای قراضه کز اصل اصل کانی از مولانا غزل 2960
1. رقصان شو ای قراضه کز اصل اصل کانی
جویای هر چه هستی می‌دانک عین آنی
در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی از مولانا غزل 2961
1. در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی
بر روی تو نشیند ای ننگ زندگانی
با تو عتاب دارم جانا چرا چنینی از مولانا غزل 2962
1. با تو عتاب دارم جانا چرا چنینی
رنجور و ناتوانم نایی مرا ببینی
می‌زن سه تا که یکتا گشتم مکن دوتایی از مولانا غزل 2963
1. می‌زن سه تا که یکتا گشتم مکن دوتایی
یا پرده رهاوی یا پرده رهایی